انواع ایمپلنت دندان

انواع ایمپلنت دندان

شرکتهای سازنده زیادی انواع ایمپلنت دندان و مواد مورد استفاده در ترمیمهایی مانند تاج (کراون) و اباتمنت را تولید میکنند.

به همین علت دندانپزشکان گزینه های گوناگونی برای انتخاب درمان ایمپلنت دندان مناسب مختص شما دارند.

ایمپلنتهای دندان بر اساس شکل، موقعیت یا روش مورد استفاده برای جایگذاری (یک مرحله ای یا دو مرحله ای) دسته بندی میشوند.


ایمپلنتهای ساب پریواستیل


شکل ایمپلنت ساب پریواستیل:

داربست فلزی بر روی استخوان فک قرار میگیرد و لثه روی آن را میپوشاند و تنها پستها از بافت لثه بیرون میزنند تا دندان (تاج و یا اباتمنت) را نگه دارند.

ایمپلنتهای ساب پریواستیل (Subperiosteal Implants) معمولا برای عملهای یک مرحله ای استفاده میشوند. این ایمپلنت داخل بافت لثه در روی استخوان فک قرار داده میشود. پُست از لثه بیرون میزند تا ترمیم (تاج یا اباتمنت) را نگه دارد. مزیت اصلی این نوع ایمپلنت این است که میتواند دندان مصنوعی را برای افرادی که ارتفاع استخوانی کافی ندارند، محکم نگه دارد.

انواع ایمپلنت دندان
انواع ایمپلنت دندان

ایمپلنت های اندواستیل

شکل ایمپلنت اندواستیل:

ایمپلنتها در داخل استخوان فک فرو میروند و محکم به آن متصل میشوند.

این ایمپلنتهای دندانی برای عملهای دو مرحله ای، متداول هستند. این ایمپلنت را به روش جراحی مستقیما داخل استخوان فک قرار میدهند و جایگزین بریج یا دندان مصنوعی متحرک هستند. همان طور که در شکل بالا دیده میشود، این ایمپلنتها چند نوع دارند از جمله پیچی / رزوه دار، استوانه ای / صاف و تیغه دار.

ایمپلنت های دندان دو مرحله ای

عمل دو مرحله ای رایجترین روش ایمپلنت است. ایمپلنت از طریق جراحی داخل استخوان فک جایگذاری میشود به طوری که در استخوان زیر لثه قرار میگیرد. سپس بافت لثه با بخیه بسته میشود تا از ایمپلنت در مقابل فشار در حین التیام استخوانهای پیرامون و آمیخته شدن با آن، محافظت کند. پس از سپری شدن دوره التیام، جراحی دوم انجام میشود وسطح روی ایمپلنت باز میشود تا اباتمنت و ترمیم، متصل شوند.

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های تک مرحله ای

این روش شامل ایمپلنت یک قطعه ای بلندتر است که پس از جایگذاری در داخل استخوان فک، از لثه بیرون میزند بنابراین پس از سپری شدن دوره التیام، اباتمنت و تاج را میتوان بدون جراحی دیگری برای باز کردن روی ایمپلنت، جایگذاری کرد. گزینه دیگر این است که یک ایمپلنت دو قطعه ای مانند آن چه در عمل دو مرحله ای استفاده میشد، جایگذاری شود. ایمپلنت و اباتمنت بلافاصله در طول جراحی اولیه، متصل میشوند. اشکال این روش این است که ایمپلنت در مقابل نیروهای داخلی آسیب پذیر بوده و احتیاط بسیار زیادی باید انجام داد تا مطمئن شد اخلالی در فرایند جوش خوردن ایجاد نمیشود. تحقیقات نشان داده اند که هم روش تک مرحله ای و هم دو مرحله ای، میزان موفقیت مشابهی دارند. از دندانپزشک جراح خود بپرسید کدام رویکرد را برای شما استفاده میکند و فواید و معایب آن چیست.